小园赋

若夫一枝之上，巢夫得安巢之所；一壶之中，壶公有容身之地。况乎管宁藜床，虽穿而可座；嵇康锻灶，既煙而堪眠。岂必连洞房，南阳樊重之第；绿青锁，西汉王根之宅。余有数亩弊庐，寂寞人外，聊以拟伏腊，聊以避风雨。虽复晏婴近市，不求朝夕之利；潘岳面城，且适闲居之乐。况乃黄鹤戒露，非有意于轮轩；爰居避风，本无情于钟鼓。陆机则兄弟同居，韩康则舅甥不别，蜗角蚊睫，又足相容者也。(连洞房一作：连闼洞房)

尔乃窟室徘徊，聊同凿坯。桐间露落，柳下风来。琴号珠柱，书名玉杯。有棠梨而无馆，足酸枣而无台。犹得敧侧八九丈，纵横数十步，榆柳三两行，梨桃百余树。拔蒙密兮见窗，行敧斜兮得路。蝉有翳兮不惊，雉无罗兮何惧！草树混淆，枝格相交。山为篑覆，地有堂坳。藏狸并窟，乳鹊重巢。连珠细茵，长柄寒匏。可以疗饥，可以栖迟，崎岖兮狭室，穿漏兮茅茨。檐直倚而妨帽，户平行而碍眉。坐帐无鹤，支床有龟。鸟多闲暇，花随四时。心则历陵枯木，发则睢阳乱丝。非夏日而可畏，异秋天而可悲。

一寸二寸之鱼，三杆两杆之竹。云气荫于丛著，金精养于秋菊。枣酸梨酢，桃？李？。落叶半床，狂花满屋。名为野人之家，是谓愚公之谷。试偃息于茂林，乃久羡于抽簪。虽无门而长闭，实无水而恒沉。三春负锄相识，五月披裘见寻。问葛洪之药性，访京房之卜林。草无忘忧之意，花无长乐之心。鸟何事而逐酒？鱼何情而听琴？

加以寒暑异令，乖违德性。崔駰以不乐损年，吴质以长愁养病。镇宅神以霾石，厌山精而照镜。屡动庄舄之吟，几行魏颗之命。薄晚闲闺，老幼相携；蓬头王霸之子，椎髻梁鸿之妻。燋麦两瓮，寒菜一畦。风骚骚而树急，天惨惨而云低。聚空仓而崔嗓，惊懒妇而蝉嘶。

昔草滥于吹嘘，籍文言之庆余。门有通德，家承赐书。或陪玄武之观，时参凤凰之墟。观受厘于宣室，赋长杨于直庐。遂乃山崩川竭，冰碎瓦裂，大盗潜移，长离永灭。摧直辔于三危，碎平途于九折。荆轲有寒水之悲，苏武有秋风之别。关山则风月凄怆，陇水则肝肠寸断。龟言此地之寒，鹤讶今年之雪。百灵兮倏忽，光华兮已晚。不雪雁门之踦，先念鸿陆之远。非淮海兮可变，非金丹兮能转。不暴骨于龙门，终低头于马坂。谅天造兮昧昧，嗟生民兮浑浑！

小园赋翻译和注释

赏析

小园赋拼音版

　　ruò fū yī zhī zhī shàng ，cháo fū dé ān cháo zhī suǒ ；yī hú zhī zhōng ，hú gōng yǒu róng shēn zhī dì 。kuàng hū guǎn níng lí chuáng ，suī chuān ér kě zuò ；jī kāng duàn zào ，jì yān ér kān mián 。qǐ bì lián dòng fáng ，nán yáng fán zhòng zhī dì ；lǜ qīng suǒ ，xī hàn wáng gēn zhī zhái 。yú yǒu shù mǔ bì lú ，jì mò rén wài ，liáo yǐ nǐ fú là ，liáo yǐ bì fēng yǔ 。suī fù yàn yīng jìn shì ，bú qiú cháo xī zhī lì ；pān yuè miàn chéng ，qiě shì xián jū zhī lè 。kuàng nǎi huáng hè jiè lù ，fēi yǒu yì yú lún xuān ；yuán jū bì fēng ，běn wú qíng yú zhōng gǔ 。lù jī zé xiōng dì tóng jū ，hán kāng zé jiù shēng bú bié ，wō jiǎo wén jié ，yòu zú xiàng róng zhě yě 。(lián dòng fáng yī zuò ：lián tà dòng fáng )

　　ěr nǎi kū shì pái huái ，liáo tóng záo pī 。tóng jiān lù luò ，liǔ xià fēng lái 。qín hào zhū zhù ，shū míng yù bēi 。yǒu táng lí ér wú guǎn ，zú suān zǎo ér wú tái 。yóu dé jī cè bā jiǔ zhàng ，zòng héng shù shí bù ，yú liǔ sān liǎng háng ，lí táo bǎi yú shù 。bá méng mì xī jiàn chuāng ，háng jī xié xī dé lù 。chán yǒu yì xī bú jīng ，zhì wú luó xī hé jù ！cǎo shù hún xiáo ，zhī gé xiàng jiāo 。shān wéi kuì fù ，dì yǒu táng ào 。cáng lí bìng kū ，rǔ què zhòng cháo 。lián zhū xì yīn ，zhǎng bǐng hán páo 。kě yǐ liáo jī ，kě yǐ qī chí ，qí qū xī xiá shì ，chuān lòu xī máo cí 。yán zhí yǐ ér fáng mào ，hù píng háng ér ài méi 。zuò zhàng wú hè ，zhī chuáng yǒu guī 。niǎo duō xián xiá ，huā suí sì shí 。xīn zé lì líng kū mù ，fā zé suī yáng luàn sī 。fēi xià rì ér kě wèi ，yì qiū tiān ér kě bēi 。

　　yī cùn èr cùn zhī yú ，sān gǎn liǎng gǎn zhī zhú 。yún qì yīn yú cóng zhe ，jīn jīng yǎng yú qiū jú 。zǎo suān lí zuò ，táo ？lǐ ？。luò yè bàn chuáng ，kuáng huā mǎn wū 。míng wéi yě rén zhī jiā ，shì wèi yú gōng zhī gǔ 。shì yǎn xī yú mào lín ，nǎi jiǔ xiàn yú chōu zān 。suī wú mén ér zhǎng bì ，shí wú shuǐ ér héng chén 。sān chūn fù chú xiàng shí ，wǔ yuè pī qiú jiàn xún 。wèn gě hóng zhī yào xìng ，fǎng jīng fáng zhī bo lín 。cǎo wú wàng yōu zhī yì ，huā wú zhǎng lè zhī xīn 。niǎo hé shì ér zhú jiǔ ？yú hé qíng ér tīng qín ？

　　jiā yǐ hán shǔ yì lìng ，guāi wéi dé xìng 。cuī yīn yǐ bú lè sǔn nián ，wú zhì yǐ zhǎng chóu yǎng bìng 。zhèn zhái shén yǐ mái shí ，yàn shān jīng ér zhào jìng 。lǚ dòng zhuāng xì zhī yín ，jǐ háng wèi kē zhī mìng 。báo wǎn xián guī ，lǎo yòu xiàng xié ；péng tóu wáng bà zhī zǐ ，zhuī jì liáng hóng zhī qī 。jiāo mài liǎng wèng ，hán cài yī qí 。fēng sāo sāo ér shù jí ，tiān cǎn cǎn ér yún dī 。jù kōng cāng ér cuī sǎng ，jīng lǎn fù ér chán sī 。

　　xī cǎo làn yú chuī xū ，jí wén yán zhī qìng yú 。mén yǒu tōng dé ，jiā chéng cì shū 。huò péi xuán wǔ zhī guān ，shí cān fèng huáng zhī xū 。guān shòu lí yú xuān shì ，fù zhǎng yáng yú zhí lú 。suí nǎi shān bēng chuān jié ，bīng suì wǎ liè ，dà dào qián yí ，zhǎng lí yǒng miè 。cuī zhí pèi yú sān wēi ，suì píng tú yú jiǔ shé 。jīng kē yǒu hán shuǐ zhī bēi ，sū wǔ yǒu qiū fēng zhī bié 。guān shān zé fēng yuè qī chuàng ，lǒng shuǐ zé gān cháng cùn duàn 。guī yán cǐ dì zhī hán ，hè yà jīn nián zhī xuě 。bǎi líng xī shū hū ，guāng huá xī yǐ wǎn 。bú xuě yàn mén zhī jī ，xiān niàn hóng lù zhī yuǎn 。fēi huái hǎi xī kě biàn ，fēi jīn dān xī néng zhuǎn 。bú bào gǔ yú lóng mén ，zhōng dī tóu yú mǎ bǎn 。liàng tiān zào xī mèi mèi ，jiē shēng mín xī hún hún ！

提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

小园赋作者

庾信（513—581）字子山，小字兰成，北周时期人。南阳新野（今属河南）人。他以聪颖的资质，在梁这个南朝文学的全盛时代积累了很高的文学素养，又来到北方，以其沉痛的生活经历丰富了创作的内容，并多少接受了北方文化的某些因素，从而形成自己的独特面貌。